Op 16 september stelden we onze toolbox ‘The Feminine City’ voor. De voorbije jaren reikten een groep vrouwen, Bibliotheek Permeke, Red Star Line Museum, SAAMO en het sociaal- ruimtelijk bureau Endeavour elkaar de hand in hun gemeenschappelijke bezorgdheid over vrouwen in de publieke ruimte. In Bibliotheek Permeke ontspon zich simultaan ‘Onze Tuin’, een verbindende, groene plek waar vrouwen elkaar vinden in hun verhalen en herinneringen. Een plek waar je ideeën plant over publieke ruimte en hoe te komen tot een vrouwvriendelijke stad. Het traject dat we doorliepen leidde tot een toolbox waarmee je als organisatie vrouwen (en anderen die ervaring hebben met uitsluiting) kan empoweren om over hun omgeving te spreken, waarmee je als ontwerper of beleidsmaker degelijke instrumenten in handen krijgt voor transformaties richting inclusieve publieke ruimte.
Bekijk hierboven de foto’s van de dag.
Een warm onthaal
Het was een dag die begon met warmte en gastvrijheid. Een groep fantastische vrijwilligers, een diverse groep vrouwen, heette ons welkom in Permeke, de plek van ‘onze tuin’, voor velen een tweede thuis. Dat deden ze niet alleen met woorden, maar ook met lekkernijen en rituelen, zoals het sprenkelen van rozenwater. Al vanaf het begin was duidelijk dat dit geen gewone presentatie zou zijn, maar een warme ontmoeting, een ontvangst en een verhaal dat recht uit het hart werd gedeeld.
Een plaats maken waar we ons thuis voelen
Samen keken we terug op drie jaar intens samenwerken. Drie jaar waarin we stap voor stap een plek ‘Onze Tuin’ maakten waar we ons thuis voelen. Waar we met trots onze vriendinnen mee naartoe brengen. Waar we gewoon mogen zijn. We vertelden hoe die plek gegroeid is, maar ook hoe we samen gingen nadenken over wat er nodig is om andere plekken in de wijk of de stad ook meer zo te maken.
We namen de gasten stap voor stap mee in ons verhaal van samenwerken in / en vanuit ‘Onze Tuin’. Eerst vertelden we over het ontstaan van ‘Onze Tuin’: hoe een idee werkelijkheid werd, hoe vrouwen uit de buurt de ruimte mee vormgaven en hoe we gaandeweg leerden dat samen creëren ook samen leren betekent. Dat leren gebeurde eerst binnen de context van ‘Onze Tuin’ maar daarna ook daarbuiten op andere publieke plekken in de wijk. De vrouwen vertelden zelf hoe ze via het observeren, mappen en ontwerpen van die plekken, leerden kijken naar hun eigen ervaringen in de publieke ruimte. Deze ervaringen leerden ze omzetten in inzichten om die plekken anders in te richten.
Door de ogen van vrouwen naar een wijk of stad kijken
Vervolgens vertelden we hoe we vanuit dat traject enkele thema’s of lagen ontdekten die beschrijven hoe het is om door de ogen van vrouwen naar een wijk of stad te kijken. We vertelden over de vier lagen van de vrouwelijke stad – het emotionele, het zorgende/sociale, het groene/gezonde en het levendige/sfeervolle. We maakten duidelijk hoe die lagen elkaar overlappen en samen een lens vormen waarmee je publieke ruimte niet alleen kan analyseren, maar ook verbeteren.
Tot slot toonden we daarvoor ook iets tastbaars: een spel en de toolbox die uit dit traject zijn gegroeid. Met die toolbox kunnen ook anderen in gesprek gaan over hoe een plek vandaag wordt beleefd en hoe die er in de toekomst anders kan uitzien.
Maar de dag bleef niet bij woorden.
De gasten mochten ook letterlijk proeven van wat ‘Onze Tuin’ te bieden heeft. Zo ontdekten ze dat druivenbladeren allesbehalve snoeiafval zijn.
Na een korte pauze stapten we samen naar buiten, de wijk in. Want zoals we zeiden: SAAMO en Endeavour zouden SAAMO en Endeavour niet zijn als we het niet ook praktisch maakten. We lieten een klein stukje van de toolbox in actie zien, in de dagelijkse realiteit van de stad.
Afgesloten met poëzie
We sloten de namiddag af met poëzie: dichter Lotte Dodion bracht Blauwdruk, een gedicht dat ze samen met Yousra Benfquih schreef. Het is een gedicht dat ontstond uit -gesprekken met de vrouwen over hoe zij de stad ervaren en dromen. Het gedicht zit in het 3° zine The Feminine City – Verbeelden.
