Met het aangrijpend gedicht ‘Schoen’ beschrijft vrijwilliger Maxim perfect wat armoede is: een onrecht!
Schoen
Versleten en verweerd
een zool die los laat
dat is de schoen die mij draagt
van plaats naar plaats
kantoor naar kantoor
om te gaan smeken voor mijn kleine beetje
mijn kleine beetje
dat geen auto of bus kan betalen
het is mijn schoen die mij draagt
door regen en wind
die door de gaten
mijn sokken bevriest
Ik tel mijn beetje
en maak de rekensom
geen geld voor een nieuwe schoen
maar met naald en draad
en een beetje lijm
kan een oude schoen mij toch nog dragen
zoals ik mijn hoop voor een betere morgen draag
© Maxim De Jonge