Meer dan 200 bewoners van De Nieuwe Stad in Oostende werkten met volle goesting aan een fictiekortfilm. Nicolas Daenens tekende voor de regie, Ann De Gruyter schreef mee het scenario en Joris Brouwers stond in voor de montage.  De wijkbewoners maakten een universeel en authentiek werkstuk dat niemand onbewogen laat!

Een film over solidariteit

In september 2017 verscheen de kortfilm ‘Take Good Care of my Baby’, een project van SAAMO West-Vlaanderen (toen nog Samenlevingsopbouw) en sociaal-artistieke organisatie KleinVerhaal. De inwoners van sociale wijk De Nieuwe Stad uit Oostende spelen de hoofdrol in deze film over solidariteit . Regisseur Nicolas Daenens slaagde erin de ontwapenende onschuld van de bewoners op film vast te leggen:

“Ik wil de onschuldige, ontroerende spontaniteit van mensen zoals Jimmy en Hannelore vastleggen binnen de kunstmatige omgeving van een filmset”

regisseur, Nicolas Daenens

Solidariteit is het hoofdthema van de film. Nochtans staat het thema op de tocht. Ook bij kwetsbare groepen die het geloof in de kracht van solidariteit dreigen te verliezen omdat ze in het dagelijkse overlevingsstrijd onderling in concurrentie komen te staan voor een betaalbare woning met enige kwaliteit of voor werk. Dat is ook zo in De Nieuwe Stad, een sociale hoogbouwwijk aan de rand van Oostende. Heel wat bewoners hebben het niet breed, het is er vaak knokken om te overleven.

Een fictief verhaal gebaseerd op echte gebeurtenissen

Het verhaal gaat over een alleenstaande moeder met drie kinderen die op een dag een deurwaarder op bezoek krijgt. Ze staat voor een voldongen feit en weet niet wat gedaan. De film vertelt een fictief verhaal te vertellen dat gebaseerd is op echte situaties en figuren uit de wijk. De film wil deze ‘solidariteit pur sang’ zichtbaar maken, niet met een hoogdravend betoog, maar wel in kleine herkenbare dagdagelijkse situaties.  De film wil kijkers uitdagen om stil te staan bij de betekenis van solidariteit. De makers wilden met de film een geloofwaardig maar ook hoopgevend verhaal vertellen. Het wordt in documentaire stijl gefilmd om de authenticiteit te benadrukken. Maar je kan het verhaal gerust een sprookje of idealistisch wereldbeeld noemen. Kiezen de bewoners ieder voor zich? Of stellen ze zich solidair op?

“Ik heb alvast gemerkt in de blokken dat mensen elkaar helpen maar dat velen ook teleurgesteld zijn in hun medemens omdat ze verschillende verwachtingen hebben. Daarom vond ik het ook belangrijk om het hoofdpersonage ‘Eva’ niet op te voeren als slachtoffer van het systeem. Maar ook haar menselijke kant te laten zien waarbij ze fouten maakt, zoals iedereen. Je kan je problemen uitstellen of weglachen. Maar soms moet je ook het heft in handen nemen. Dat vond ik wel belangrijk om te tonen.”

regisseur, Nicolas Daenens

 

“Doorgaans wordt het debat over solidariteit gevoerd tussen experts en belangenorganisaties, over de hoofden van wie het meest baat heeft bij solidariteit. De film geeft stem aan wie in het
maatschappelijk debat weinig wordt gehoord. Solidariteit is immers broodnodig.”

opbouwwerker, Tinneke Decroos

 

Boek de film en gebruik de fiches voor een nabespreking of debat over solidariteit