Op het Feest van de Democratie in de Antwerpse Singel op 15/9 organiseert Ieders Stem Telt een grote live Parlee. Maar wat is een Parlee? We vroegen het onze collega opbouwwerker Elli Fernandes. “Je kan naar Terzake of De Tafel van Vier blijven kijken of je kan zelf het gesprek aangaan.”
Wat is een Parlee?
Elli: “Tijdens een Parlee praatten we niet zomaar. We hebben het over thema’s die belangrijk zijn voor een samenleving. We spreken in kleine groepen en nemen tijd om te luisteren, een mening te geven en het eens of respectvol niet eens te zijn met elkaar. We zorgen er steeds voor dat het geen saaie vergaderingen worden. Iemand presenteert enthousiast en de inbreng van artiesten zorgt voor een dynamische sfeer.”
Waarom is de methodiek van de Parlees zo interessant?
Elli: “Omdat we te weinig plekken zien waar verschillende mensen nog met elkaar praten. Tijdens de coronapandemie is de bubbel uitgevonden. Maar hoe vaak kwamen we ervoor en erna nog uit onze bubbel van mensen die op ons lijken? We hebben een maatschappij die we graag democratie noemen. Maar een democratie beperkt zich niet tot verkiezingen om de zoveel jaar.”
“In de Parlees oefenen we om opnieuw in gesprek te gaan.”
“Vanuit de buurtwerken van SAAMO werken we aan een samenleving waarin we opnieuw live in gesprek gaan met elkaar. Mensen ontmoeten elkaar te weinig. En als ze al samen op de tram zitten, dan praten ze niet met elkaar. Als we elkaar niet meer kennen, dan ondergraaft dat de solidariteit in de samenleving en de democratie. In de Parlees oefenen we om opnieuw in gesprek te gaan.”
Is het voor iedereen even makkelijk om te praten?
Elli: “Nee, niet iedereen praat even makkelijk. En als Nederlands niet je moedertaal is, dan denken mensen vaak: ‘Oei, ik zal maar zwijgen. Want ik kan het niet goed uitleggen.’ Daarom bieden we oefenkansen. In Antwerpen organiseerden we kleine Parlees in de beslotenheid van het buurtwerk. We keken samen welke thema’s en welke aanpak het beste werken.”
“In een aantal buurtwerken oefenden we ook met theatertechnieken om het woord te nemen. Om de stress los te laten en om iets te zeggen.”
Hoe verliepen die kleine Parlees in de buurtwerken?
Elli: “We hadden het over democratie en stemmen. Zo mocht iedereen op voorhand kiezen of ze koffie of thee wilden. De meerderheid bepaalde wat er tijdens de Parlee te drinken viel. Een confronterende oefening om het te hebben over ‘de meerderheid bepaalt’ en hoe dat voelt als jouw voorkeur niet gekozen wordt.”
“De samenstelling van de groepen was al erg boeiend. Vaak vrijwilligers en deelnemers van de buurtwerken: een papa met zijn kinderen, een geëngageerde vrijwilligster met Syrische migratie-achtergrond, een Vlaamse gepensioneerde vrijwilliger, verlegen mensen, mondige mensen. In de kleine Parlees zaten er vooral mensen die ervaring hebben met vormen van uitsluiting op het vlak van armoede of discriminatie.”
“In de kleine Parlees ondervonden we ook dat de methodiek tot onverwachte gesprekken en nieuwe inzichten leidt. Soms dacht ik: ‘Oei, dit loopt verkeerd.’ Maar als je bereid bent om het toe te laten dat iemand een andere mening heeft en wanneer je open staat om van mening te veranderen, dan is er veel mogelijk. Het is fijn om te zien dat mensen elkaar niet ‘afschieten’ omwille van een andere mening. Dat leer je niet door Twitter- of Facebook-discussies. Hoeveel mensen zijn dat ‘gal spuwen’ nu niet beu? En het kan anders.”
Intussen organiseerden jullie ook grote Parlees. Hoe was dat?
Elli: “Ondertussen hebben we al een heleboel Parlees gehad. Zowel in de buurthuizen als op externe locaties zoals Amor (de kleine zus van de Roma) en ook in Brussel. Het is heel mooi om te zien hoe mensen verlegen binnenstappen om dan toch deel te nemen en soms naar buiten komen met nieuwe vrienden. Zo was er een tafel met mensen van wie je op het eerste gezicht denkt: die hebben niets met elkaar te maken en gaan heel verschillende meningen hebben, dat vond ik toen als moderator heel spannend. Maar al snel zorgde dit voor een passionele uitwisseling aan ervaringen. Tegen het einde van de avond hadden ze elkaar toegevoegd op sociale media en nog belangrijker: ze hadden meer begrip voor elkaars gedachtegang.”
Foto’s @ Walter Busschots