Bond zonder Naam en SAAMO sloegen dit jaar opnieuw de handen in elkaar voor de Week van verbondenheid. Overal in Vlaanderen organiseerden we langste tafels. Samen eten om op te komen voor meer menselijke warmte en verbondenheid. In Antwerpen gingen er tussen 27 mei en 5 juni 2022 zes samenkomsten door, met een overdonderend succes, maar wat zegt dat ons nu?
Waarom toch altijd dat eten?
Het is een torenhoog cliché. Maar eten blijft mensen verbinden over leeftijden en leefwerelden heen. Daarom kiezen we met de Week van verbondenheid nog steeds voor langste tafels waaraan we samen eten. Op de zes Antwerpse tafels kwamen er bijna 900 mensen samen. En de reacties waren overweldigend. Deelnemers stuurden opbouwwerkers berichtjes zoals: “Whauw, dat dit zomaar gebeurt, zoveel warmte en vreugde. Ongelofelijk dat de mensen zoveel lekkere dingen maakten. Bedankt om dit te organiseren.” Er waren vaak veel meer mensen dan verwacht, zoveel dat we niet altijd iedereen een plek konden geven.
Nieuwe mensen leren kennen die niet op jou lijken.
Met de Week van verbondenheid zoeken we manieren om mensen samen te brengen die elkaar nog niet kenden en op het eerste zicht niet op elkaar lijken. Of we brengen ze samen op plaatsen waar ze nog niet eerder kwamen. Zo hadden we een langste tafel in de bibliotheek Permeke in Antwerpen-Noord, aan de sociale kruidenier in Deurne-Noord of in de Kloostertuin van het Zorgcentrum Hollebeek op het Kiel. De samenwerkingen met tal van partners in de verschillende wijken was daarvoor heel belangrijk.
“Whauw, dat dit zomaar gebeurd, zoveel warmte en vreugde.”
Vaak brachten we mensen mee die nog niet eerder op die plaatsen kwamen en kwamen ze zo in contact met mensen die wel al vertrouwd zijn met die plekken. Ook daar kregen we reacties op. Iemand stuurde ons het bericht: “Het was zo fijn om als bijna een grote familie samen te vieren. Ik ben spontaan bij een toen ‘onbekende’ gaan zitten. En het voelde aan alsof we mekaar al jaren kenden.” Of iemand zei: “Zo leuk om verschillende mensen uit de buurt samen te brengen.”
Zorgt dit ook voor meer verbinding tussen mensen?
We hebben het gevoel dat de etentjes van de Week van verbondenheid de voorbije week warme baden waren, waar we samen hard van genoten. Zeker na corona is het terug fijn om samen te komen, om mensen te leren kennen waar je anders geen contact mee hebt of om nieuwe plaatsen in je buurt te ontdekken. Toch zijn we niet naïef. Om aan verbinding of solidariteit te werken hebben we meer en diepgaander nodig.
“Zo leuk om verschillende mensen uit de buurt samen te brengen.”
Zo zoeken we vanuit de buurtwerken naar manieren om verschillende mensen samen te brengen rond eten, materiaal delen, creatieve boodschappen maken en theater. Lees hier meer over het project solidariteit. Want dagelijks stellen we vast hoe groot de kloof is tussen zij die ‘hebben’ en zij die ‘niet-hebben’. En dan gaat het ‘hebben’ over werk, een menswaardig inkomen, een gezonde woning, ruimte om te leven, een stevig sociaal netwerk, sociale bescherming of regie over je eigen leven.
Waarom denken we dat verbinding en solidariteit nodig zijn?
We zijn er van overtuigd dat iedereen zich beter voelt in een zorgzame samenleving. Een plek waar je je thuis voelt tussen mensen die anders zijn dan jou. Een omgeving waar je iets voor elkaar doet, al is het alleen maar eens naar elkaars verhaal luisteren.
“Het was zo fijn om als bijna een grote familie samen te vieren.”
Naast onze zorg voor elkaar, zijn er in onze samenleving systemen waarmee we zorg dragen voor iedereen. Denk maar aan pensioenen, groeipakketten, leeflonen of zorgbudgetten. Systemen die je in vraag stelt als je niet dagelijks ziet hoe noodzakelijk ze kunnen zijn om menswaardig te leven. Meer zelfs, dat je niet ziet dat ze vaak niet voldoende zijn om menswaardig te leven. Om uitsluiting aan te pakken hebben we die systemen nodig. We hebben een solidaire samenleving nodig om die systemen te beschermen en te versterken.