In de Wooncafés van SAAMO komen Antwerpenaren samen die beter willen wonen en oplossingen zoeken. Tijdens een Wooncafé zoeken we gezamenlijk en leren we van elkaar. In nieuws en reacties uit de Wooncafés vertellen we verhalen en reageren we vanuit de praktijk van wie een betaalbare, kwalitatieve en aangepaste woning zoekt. Zo lanceerde de stad Antwerpen recent het project ‘betaalbaar huren’. Daarmee wil ze huurwoningen aanbieden aan mensen die net te veel verdienen voor een sociale woning, maar net te weinig om iets te vinden op de private huurmarkt. Oplossingen voor de private huurmarkt, daar strijdt SAAMO al jaren voor. Een goed idee dus, of ‘net-niet’?
Betaalbaar voor wie?
Op papier lijkt dit een mooi initiatief. De appartementen zijn kwalitatief gerenoveerd, en worden 20% onder de marktprijs verhuurd. Daarmee stelt de stad kwalitatieve en betaalbare huurwoningen ter beschikking op de oververhitte private huurmarkt. Althans in theorie.
Een van de voorwaarden om hiervoor in aanmerking te komen is dat je maximaal 40% van je inkomen mag besteden aan de huur. We vinden het zeker positief dat dit begrensd wordt. Toegepast op deze appartementen betekent dat echter dat een alleenstaande met 2 kinderen al snel € 40.000 per jaar moet verdienen om een appartement met 3 slaapkamers te kunnen huren. Dat komt neer op een maandinkomen van gemiddeld € 3.300. Voor vele alleenstaanden is dat een verre droom. Zij zullen nog makkelijk 15 jaar op een wachtlijst blijven staan voor een sociale huurwoning.
Een woonbeleid voor wie?
Wat we het meest schrijnend vinden zijn niet alleen de hoge huurprijzen die in dit concept worden gehanteerd. Het is vooral de onwil van onze overheid om echt in te grijpen op de huurmarkt. Het feit dat stad Antwerpen zoveel geld investeert in dit project bewijst dat ze ten volle beseffen hoe groot de wooncrisis is, en hoe moeilijk mensen het hebben op de private huurmarkt.
Maar dit beleid richt zich niet naar de 40.000 Antwerpenaren die al jaren wachten op een sociale woning, want die zijn er volgens hen voldoende. Het beleid richt zich niet naar die alleenstaanden en werkende armen die nog steeds aangewezen zullen zijn op de ontoereikende private huurmarkt, want ja, daar zal de markt zijn werk wel doen. Zelfs het verplichten van een minimale woonkwaliteit op die private huurmarkt vindt dit bestuur niet nodig.
SAAMO blijft samen met de Woonzaak strijden voor een rechtvaardig woonbeleid, dat het grondrecht op wonen garandeert voor iedereen. Inclusief de ‘net-niet’ categorie, maar zonder alle anderen uit te sluiten.
Interesse om je ervaring en kennis mee in te zetten voor een beter woonbeleid?
