Skip to content

Leefloon met effect: weg met sancties

02/12/2021

GPMI staat voor “geïndividualiseerd project maatschappelijke integratie”. Het is een zogenaamd contract dat iemand die recht heeft op een leefloon afsluit met het OCMW. Het bevat afspraken die de integratie in de samenleving zouden moeten bevorderen. Door het machtsonevenwicht gaat het echter niet om afspraken, maar om extra voorwaarden. Die zijn niet wettelijk bepaald en vormen vaak een inbreuk op de persoonlijke levenssfeer. En bovenal: ze werken niet.

Op initiatief van SAAMO en met de ondersteuning van SAM werd het platform GPMI opgericht. Over de taalgrens heen verenigt het armoedebestrijdingsorganisaties met vakbonden en beroepsverenigingen van maatschappelijk werkers in het OCMW. Het platform strijdt voor de afschaffing van het GPMI.

Opiniestuk over GPMI in De Standaard

Uit het opiniestuk hierover dat in De Standaard verscheen:

“Je zou kunnen stellen dat het mensen vrij staat het GPMI niet te ondertekenen, maar dat is theorie. De meeste leefloongerechtigden bevinden zich in een kwetsbare positie waardoor het moeilijk is om met hun maatschappelijk werker in gesprek te gaan. Dat mag ook niet verbazen. Het leefloon is het laatste vangnet in ons sociaal bestel. Wie ook deze uitkering misloopt, zit zonder inkomen. Die dreiging maakt dat de aanvragers zich volledig afhankelijk voelen van het OCMW. Verder begrijpen nogal wat leefloonaanvragers de inhoud en de administratieve taal van het GPMI niet. Je kan je niet alleen afvragen of het in die gevallen deontologisch verantwoord is de persoon dit te laten ondertekenen, meer fundamenteel maakt dit alles dat je het GPMI geen echt contract kunt noemen. Daarvoor is de machtsongelijkheid tussen de partijen te groot.”

“De idee om hun uitkering te verliezen zet een permanente druk op leefloongerechtigden. Dat is ook uitdrukkelijk de bedoeling van de wetgever. ‘Sancties motiveren mensen om sneller aan het werk te gaan’, luidt de gedachte achter deze strenge aanpak. Maar dat klopt niet. Uit steeds meer wetenschappelijk onderzoek en uit de praktijk blijkt dat het voorwaardelijk maken van de bijstand niet effectief is. Mensen vinden nu eenmaal veel beter hun weg in de samenleving als ze zich niet onzeker moeten voelen over hun inkomen.”

Meer over de nood aan een menswaardig leefloon

Back To Top